داستان عرفانی ، داستان حکمت آموز: حاضرجوابی شیخ خرقانی

شیخ ابوالحسن خرقانی ، شبی در نماز بود. آوازی شنید که

هان! ابوالحسن،خواهی که آنچه از تو می‌دانم با خلق بگویم تا سنگسارت کنند !؟

شیخ گفت: بار الها! خواهی تا آنچه از کرم و رحمت تو می‌دانم و می‌بینم با خلق بگویم تا دیگر هیچ‌کس سجودت نکند؟

آواز آمد: نه از تو، نه از من.

(تذکرة الاولیا،عطّار)

در گفته ها, در احوال و مقامات سلمان فارسی داریم که اگر ابوذر, از مقامات بالای سلمان با خبر میشد, چه بسا, بخاطر ثقیل بودن هضم آن و داشتن ظرفیت پایین خود نسبت به آن, سلمان را می کشت. مردم عادی, ظرفیت و توانایی درک مقامات و آگاهیها و انوار عظیم عرفا و اولیاءالله را ندارند، و برایشان درک اینگونه مطالب عرفانی و عشق الهی سنگین است. در این جور مواقع, افراد ضعیف النفس، خود را کنار میکشند و به مطالب و مکتبهای سطح پایینتری خود را مشغول می کنند. به همین خاطر است که، عرفا و اولیاءالله، صحبتهایی رمزگونه داشته و نوشته هایشان را در هاله ای از اسرار می نگاشتند! و خواهند نوشت!

توضیح：بیان و گویش عرفانی, همانند زبان و بیان ذن, است که با گفتگوهای روزمره آدمهای معمولی فرق دارد، و فقط عرفا و سالکان حقیقی هستند که مفهوم آنرا درک می کنند. لازم به دانستن این نکته است که: باطن عبارات عرفانی، با ظاهر آن متفاوت است. و افرادی که با این زبان آشنا نیستند، برداشت اشتباه میکنند.

در, گفتگوهای عرفانی میان, یک عارف و خدا, در یک جاهایی, عارف بدین شکل صحبت میکند (منظور صحبت مابین شیخ ابوالحسن خرقانی و خدا می باشد). که باید در عالم عرفانی آنرا درنظر گرفت و برداشت کرد. برای اطلاعات بیشتر می توانید از مقاله جناب استاد محمدرضا یحیایی «۳۴. فرق بین قوانین و فرمولهای دنیای فیزیک و متافیزیک و ابرفیزیک»، و کتاب داستانهای حکمت آموز جامع (ذن جامع) (جلد دوم)، بیشترین استفاده را ببرید. به امید خدا.